Yesterday night I saw this wonderfull movie, Atonement. Whaw, what impressive. I loved the image-language. So typically English. Where else can you run through a tunnel of green foliage near a mansion? The music grabbed my, too. I can imagine it must be even more overwhelming when you are in the theater.
The story is about an upperclass girl and the son of her housemaid, who fall in love. (Did I already say "typically English"?) A false acccusation of the younger sister tears them apart.
And as this sounds like a simple lovestory, what gives it so much more depth is the way the different perspectives are shown. And the utter surrealism of war. So stunningly encaptured.
I've never read anything from Ian McEwan, but that won't take long. I'm anxious to start. I mean, I've got lots of time, apart from blogging and sewing. Don't I?
Vannacht heb ik bovenstaande film gezien. Zo indrukwekkend. En echt Engels, qua vorm en inhoud. Het begon al met de eerste scene, waar de prachtige muziek je meteen in de film zuigt. De beelden zijn prachtig, als in een kostuumdrama, maar dan met veel meer dynamiek en dubbele lagen, want je ziet verschillende perspectieven. Dat van een jong meisje, van twee geliefden, en op het eind van de oude schrijfster, die ooit het jonge meisje was. De beelden over Duinkerken in de oorlog zijn surrealistisch en geven de absurditeit van die dagen weer. Als je meer over het verhaal wilt lezen moet je even de link naar Wikepedia volgen, aan het begin van het bericht.
Ik ben erg nieuwsgierig geworden naar de romans van Ian McEwan, die het boek van deze film geschreven heeft. Moet makkelijk kunnen, naast het bloggen, naaien, opvoeden, de huishouding. Romans lezen :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten