De school van mijn kind ging vorig jaar fuseren met een andere school. Er kwam een nieuwe naam, met het woord 'vlinder' erin. En een motto: 'Vol vertrouwen leren vliegen'. Er kwam een startfeest, zodat de kinderen en de ouders elkaar wat beter zouden leren kennen. De kleuters gingen dansen en dan zou het mooi zijn als ze dat met een vlinder in de hand konden doen. Daarom kreeg ik een telefoontje van de juf van groep 8: zou ik een vlinder willen maken? Ja, dat wilde ik wel. Een mooie kans om te experimenteren met wat delicate stoffen.
Ik ben begonnen met een frame van een afwasborstel en een piepschuim bal. Op de bal heb ik een pijpenrager vastgemaakt, voor de voelsprieten en aan de borstel het belangrijkste: de constructie voor de vleugels. De heb ik gemaakt van metalen kleerhangers, die ik een beetje verbogen heb. (Die kleerhangers had ik niet meer in huis, maar een oproepje bij de 'Ik zoek hoek' op facebook doet vaak wonderen.)
Daarna heb ik de vleugels bekleed met stof. Omdat ik geen blogpost in gedachten had, heb ik het hele proces destijds niet heel goed op de foto gezet. Deze opname is 's avonds gemaakt.
Voor de vleugels heb ik een zijden sjaal gebruikt (rechts) en die heb ik nog een keer overtrokken met een doorzichtige blauwe organza-achtige stof (links). Ik heb eerste een papieren patroon gemaakt van de kleerhanger en dat gebruikt om de stof te knippen. Vervolgens heb ik 3 kwart met de machine genaaid en om de kleerhanger heen getrokken. De rest heb ik met de hand vastgezet. Ik heb bij de organza stof de naad laten zitten, voor een doorzichtig effect aan de rand. De kleerhanger heb ik gebogen, om een vleugelslag te imiteren.
Het lijfje en het hoofdje heb ik omwikkeld met een bruine tricot, en vervolgens met een glanzende bruine stof, die ik in repen heb geknipt en vast heb gezet met kleine steekjes. Ik heb zo veel mogelijk de glanzende zelfkant van de bruine stof gebruikt, vanwege het effect. Het 'staartje' heb ik expres een beetje open gelaten, zodat het lijkt of je nog een stukje van de rups kunt zien. (Weet niet of de anderen dat ook zo hebben ervaren 😏)
De vleugel heb ik verder versiert met plakkralen en pailletten en met rondjes uit een glanzende doorzichtige stof, die ik van school had gekregen. Ik heb de vleugel ook nog doorgestikt op de machine, zodat er een lijnenspel ontstond.
Ik heb nog overwogen om ogen op de kop aan te brengen, maar dat niet gedaan, omdat ik dat niet vond passen in het ontwerp.
Dit is het eindresultaat, in de zon op onze vensterbank.
De vlinder past makkelijk in een kleuterhand, voelt daar stevig aan. Na de dans tijdens het startfeest hangt hij nu in het kamertje van de directrice, te wachten tot hij weer mag vliegen als er straks een nieuw gebouw is gerealiseerd.
Mijn kind gaat nu van school. Hij heeft lang zijn cocon gezeten, maar vliegt nu heel voorzichtig uit. De school heeft hem al die jaren heel erg goed geholpen, ik had dat niet beter kunnen wensen. Met hem neem ik afscheid. Onder de voorwaarde dat ik graag nog dingen voor ze maak, de komende tijd. Ze weten me te vinden.
